κέμων

κέμων, ὁ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ετερόφθαλμος».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για εσφ. γρφ. ενός τ. *κέλλων (βλ. λ. κελλάς)].